دکتر مصطفی کواکبیان، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی در گفتاری برای دیپلماسی ایرانی با اشاره به دیدار اخیر با نبیل العربی، وزیر خارجه مصر معتقد است برخی اظهارات و رفتارهای مقامات مصری واکنشی به وضعیت در حال گذار مصر است.
1.برای جمهوری اسلامی ایران مصر بعد از مبارک با مصر دوران مبارک متفاوت است. طبیعی است که روابط دوجانبه ما با مصر و همکاری‌های منطقه ای ما با این کشور در دوران کنونی و آینده کاملا متفاوت از آن چیزی که در گذشته بوده خواهد بود. این که این روابط تا چه اندازه گسترش خواهد یافت و ایران و مصر تا چه حد می‌توانند در مسائل مختلف اشتراک نظر پیدا کنند و این که چه سطحی از روابط برقرار خواهد شد مسئله ای است که آینده مشخص خواهد کرد ولی آنچه در حال حاضر می‌تو ان گفت این است که هم طرف مصری و هم طرف ایرانی در حال حاضر این درک مشترک را پیدا کرده اند که نوع متفاوتی از روابط در مقایسه با دوران مبارک داشته باشند. به عبارت دیگر شرایط دیگر به گونه ای نیست که تصور کنیم روابط ایران و مصر ممکن است قطع باشد. در حالی که در دوران مبارک این اتفاق افتاده بود و مصر روابط خود با ایران را قطع کرده بود. بنابراین اولین نکته ای که در مورد روابط ایران و مصر در نظر داشت این است که تحولاتی که رخ داده را نادیده نگیریم و متوجه تفاوت‌های این دو دوره باشیم.
2. لابی صهیونیستی و آمریکای و حتی بعضی از شیوخ منطقه خلیج فارس از برقراری و گسترش روابط ایران و مصر به شدت دچار هراسان و نگران هستند. چون احساس آنها این است که این دو کشور با توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی و قدرت منطقه ای که در خاورمیانه و شمال آفریقا دارند همکاری و همراهیشان در مسائل منطقه می‌تواند به ضرر منافع آنها در منطقه بینجامد. از این رو آنها اجازه نمی‌دهند که روابط ایران و مصر به راحتی گسترش پیدا کند و به شکلی که مطلوب انقلابیون مصری و مسئولین جمهوری اسلامی در ایران است روابط برقرار شود.
3. در مورد اظهارات نبیل العربی، وزیر امور خارجه مصر در مورد این که امنیت خلیج فارس خط قرمز مصر است و امنیت کشورهای حوزه خلیج فارس بخشی از امنیت مصر محسوب می‌شود، باید به شرایط کنونی مصر توجه داشت. با توجه به ملاقاتی که اخیرا در جریان کنفرانس گروه غیر متعهد‌ها در جاکارتا به اتفاق وزیر خارجه کشورمان با نبیل العربی داشتیم به نظر من این گونه اظهارنظر‌ها بیشتر از این که اعتقادات شخصی ایشان باشد، واکنشی به وضعیت کنونی مصر است. آنها معتقدند مصر در دوران گذاری قرار دارد که مسائل و مقتضیات خاصی را ایجاد می‌کند. استنباط آنها این است که به دلیل این شرایط روابط با ایران نباید خیلی گسترش پیدا کند. مقامات مصری معتقدند باید بگذارند تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری و پس از تشکیل دولت دائمی‌پس از سقوط دولت مبارک، این اتفاق به وقوع بپیوندد. بنابراین تناقضاتی که گاه در اظهاراات و رفتارهای مقامات مصری دیده می‌شود بیشتر به این واسطه و ناشی از این مسئله است.
به عبارت دیگر نگرانی‌های که این رابطه ایجاد می‌کند در رفتارهای مقمات مصری بی تاثیر نیست. از این رو مصری‌ها در این موضوع با نوعی تحفظ برخورد می‌کنند. دلیل آن این است که می‌خواهند اینگونه جلوه داده نشود که یک نوع جمهوری اسلامی ایرانی جدیدی در مصر حاکم شده است. این مسئله ای است که برخی می‌خواهند آن را تبلیغ کنند و مقامات مصری نمی‌خواهند این تصور ایجاد شود. علاوه بر این آنها می‌خواهند پایشان را در نقطه محکمی‌بگذارند و با استواری بیشتری در این موضوع تصمیم بگیرند. به هر حال هنوز انتخاباتی برگزار نشده و مشخص نیست که چه کسی رئیس جمهور می‌شود. اگر جریان اخوان در مصر به حاکمیت برسد، یک سطح از روابط با ایران را ممکن است داشته باشیم، اگر قدرت به دست جریان پان عربیست‌های دو آتشه همانند عمر موسی بیفتد، نوع دیگری از روابط برقرار خواهد شد و چنانچه جریان سکولار طرفدارغرب نظیر البرادعی در انتخابات پیروز شوند، نوع متفاوت تری از روابط را با ایران شاهد خواهیم بود.
بنابر این من معتقدم ما نباید واکنش‌های شتابزده ای نسبت به این گونه اظهارات داشته باشیم و موضوع را باید به زمان بسپاریم تا پس از استقرار کامل رژیم جدید حاکم بر مصر به فکر گسترش مبنایی روابط دوجانبه ایران و مصر و همکاری‌های منطقه ای دو کشور باشیم. باید ببنیم دولت آینده چگونه دولتی خواهد بود و بر اساس آن در مورد این مسئله تصمیم گیری و اقدام کنیم.
منبع: دیپلماسی ایرانی
منبع: دیپلماسی ایرانی
=
تعليق:
الكل يعلم أن مصر اتخذت منهج التأني وربما الحذرأحياناً في إعادة العلاقة مع ايران، كما أن الإيرانيين أنفسهم يدركون ذلك جيدا لكنهم تنبهوا في نهاية الأمر إلى أن خطواتهم المتعجلة تلك قد أوجدت ردة فعل مصرية سريعة وعلى أكثر من اتجاه ولعل آخرها تصريحات الدكتور نبيل بالأمس القريب حول العلاقة التي تربط دول الخليج بجمهورية مصر العربية. هذه التصريحات أيقظت الإيرانيون ولكن ربما بعد خراب مالطا كما يقال.. خاصة بعد خطبة رحيم پور ازغدی الشهيرة بحضور وفد شباب الثورة المصرية في طهران والتي أثارت استهجان الوفد المصري واعتبروه إهانة كبيرة لثورة الـ 25 من يناير.. (يقول المثل الشعبي ما يطيح إلا الشاطر)
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق